...=>_αντί καλωσορίσματος_<=...

Αντιλαμβάνεσαι την ρήγα του παντελονιού σου
σαν μακρινό δρόμο
που πάνω του περιφέρονται ανδρείκελα
αγκομαχώντας για όσα τους τύχανε στην γη.
Δρόμοι ασφαλτόστρωτοι
πάνω τους να πηγαινοέρχονται τα αυτοκίνητα
να μοιράσουν το ψωμί στους πεινασμένους.
Και αυτός ο λεκές που ποτε δεν λέει να βγει
όσο κι αν εσύ τον τριβείς με το απορρυπαντικό που σου δοκέ δώρο η εφημερίδα.
Καθισμένοι στο μπαλκόνι
να σου φωνάζει η φωνούλα μέσα στο μυαλό σου

πως "περάσανε τα χρονια Κατερίνα"

μα να μη ξέρεις γιατί αναφέρεται σε σένα
αφού Κατερίνα δεν σε ονόμασαν ποτε.