...χωρίς τίτλο...

Ήταν μικρή πανέμορφα φεγγαρολουσμένη
αθώα σαν λευκό χελιδόνι,
παιδική σαν πούπουλο.
Μα μια μέρα την άγγιξε η κλεψύδρα της ζωής
και σαν δάκρυα ο ήλιος την έλουσε με αστερια.
’Aρχισε ξάφνου να μεγαλώνει
με το δέρμα της σκιάχτρου δέρμα να αλλάζει.
Λουλούδια πέτρινα τις δυο καρδιές της όλο τρυπάνε
κι άδειαζε από αισθήματα κάθε πρωί πενθώντας.
Μα ο ουρανός της ζήτησε σε γάμο να την πάρει
ορκιζόμενος στο φως, πόνο άλλο να μη νιώσει.