δεντροσπιτο

Θα σου φορέσω στα μαλλιά ένα χάρτινο στεφάνι
και θα σου δώσω αγκαλιά ένα τσίγκινο κουτάκι
να φυλάξεις μέσα θύμισες αγαπημένες του παλιού καιρού
του γερασμένου πάντα.
Θα έρθει και το γιγάντιο παιδί με τις τεράστιες τιράντες
να σου παίξει το τραγούδι,
ποιο τραγούδι
το τραγούδι που δεν θυμάσαι, στην τρομπέτα
πριν κοιμηθείς
πως να κοιμηθείς;
και να 'ρθει ο πρίγκιπας να σε φιλήσει
να γιατρέψει τα μαγεία και να προσμένει τις νεράιδες να...
το δεντροσπιτο πέφτει, πέφτει, πέφτει...
Στην γη τα χείλια μας θα ακουμπήσουν
να μη κλαις για τα χαμένα
μονο για αυτά που πέφτουν, πέφτουν, πέφτουν, μια ζωή.
Το δεντροσπιτο θα διαλυθεί στην γη
μα θα το φτιάξουμε ξανά από γύρη και μαλλί.