... και η αξιοπρέπειά μου πάρθηκε βιαστικά, βίαια, χωρίς να προλάβω να μάθω γιατί. Πρόλαβα όμως και κράτησα ένα κομμάτι της που έκρυψα καλά σε ένα παλιό ξεχασμένο κουτί.
Κανείς δεν γνωρίζει πως υπάρχει.
Ακόμα και εγώ ζω τόσα χρόνια σαν να μη την έχω.
Όμως ήρθε η ώρα.
Όλοι το βλέπουν.
Θα το συζητήσουν αργότερα στην κηδεία μου με μάτια βουρκωμένα και τσιγάρα στα χέρια που καπνίζουν γρήγορα.
Όλοι το βλέπουν μα κανείς δεν το αναγνωρίζει ακόμα και αφού η ώρα ήρθε δεν πρέπει να την δω για άλλη μια φορά να περνάει.
Θα ξεκλειδώσω επιτέλους το κουτί και θα αφήσω αυτό το μικρό κομμάτι αξιοπρέπειας μου επιτέλους να πετάξει ελεύθερο.
Την φυλάκισα για να μη τη βρουν.
Την φυλάκισα για να μη μου την πάρουν και αυτή.
Πως αλλιώς θα μπορούσα να ζήσω;
Πως αλλιώς θα μπορούσα να έχω έναν αξιοπρεπές θάνατο;
... για μια στιγμή ήσυχη να κλείσω τα μάτια
κ το τελευταίο μου βήμα να περπατήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου