Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

πίσω από τις κλιματαριές

Θα αφήσω στην άκρη του δρόμου ένα χάδι
για να νιώσεις ξανά παιδί την νύχτα που θα γυρίσεις
τότε που τα αστέρια ατέρμονο παιχνίδι με τα σύννεφα θα παίζουν
και πίσω από τις κλιματαριές θα κρύβονται να μην τα βρουν.
Με γέλια αθώα παιδικά ο ουρανός θα γιομίσει
να σου προστατεύει γλυκά τα όνειρα που κάνεις
τους δράκους και τους φασίστες να νικήσεις.
Τότε που έλεγες στον ουρανό πως θα φτάσει η φωνή σου
και απετόντας την αλήθεια μια διαφορετική πνοή θα αφίσεις.
Τα χρυσαφένια σου μαλλιά
λόγια των περασμένων χρόνων στον θόλο του ουρανού θα χαράξουν
ενώ θα τραγουδάς δυνατά πίσω σου καθώς να αφήνεις
θάνατους και φόβους που πικρένουν την γεύση
τις ώρες που ο χιλιοπρόσωπος άνθρωπος
θα περιμένει και θα περιμένει
μύριες μορφές, χίλιες κραυγές
την δύναμή του πίσω να πάρει,
τέλος στον φόβο του να δώσει
και πύρινα όνειρα στις αναμνήσεις του να γυρίσει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: